25 Eylül 2012 Salı

Evelim sendin, ahirim sen oldun...

Gönlüm hep seni arıyor
Neredesin sen...

Çocukluğumdan hatırladığım belli başlı anılardan birisi evimizde hep polis radyosunun açık olması, devamlı bir müzik sesinin yaz sıcakları ile yanmış evin duvarlarında yankılanmasıdır.

Hafif yaz esintisi ile tül perde havalanırken, öğlen sıcağından kaçmak için gölge ararken müzik sesi hep kulaklarımdaydı.

Annem farkında olmadan bana sanat müziği ve halk müziğini sevdirdi belkide.

Amcamın kızı bütün halk türklerini ezbere bilirdi. Bize geldiği zaman devamlı bir istek ile hep türkü isimlerini sıralardım. Sıkılmadan hepsini söylerdi.

Kim mi kaldı o zamanlardan aklımda; Zeki Müren, Selda Bağcan, Neşe Karaböcek, Barış Manço, Neşet Ertaş...Muharrem Ertaş...

Ve Neşet Ertaş bugün aramızdan ayrıldı.
Kendi şiirleri, besteleri, bozlakları ile bize söylecekleri bence daha bitmeden "babasının yanına" gitti.

Neredesin sen...
Bu mısrayı O'nun kadar yumuşak, O'nun kadar dokunaklı söyleyenine ben rastlamadım...

Ve canlı dinleyemedim O'nu hiç...

Allah rahmet etsin...

https://www.youtube.com/watch?v=-BnutYMWqJs

son söz:

hayat; sen ilerisi için plan yaparken yaşadıklarındır.