Mevlana - 2

Gel, gel ki ayrılığınla bende
Ne akıl, ne din kaldı.
Şu fukara gönülde
Ne karar ne sabır kaldı.
Yüzünden hayaller toplayan,
Bir aynaya benzerdi bu yüz.
Gel de gör şimdi nasıl,
Sarardı, buruştu bu yüz.
Başın kille ıslak da olsa, yıkama gel.
Ayağına diken batsa, çıkarma gel.
Gel gel de kurtar beni şu gel git sözünden,
Gel gel de kurtar beni âh edip inlemekten.